Pierwsze czwartki o godz.: 18.30
Msze św. z modlitwą o uzdrowienie

Diakonia prorocka

Diakonia prorocka

…Jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność – podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami. Mamy zaś według udzielonej nam łaski różne dary: bądź dar proroctwa – [do stosowania] zgodnie z wiarą;…. (Rz 12, 4 n)
Starajcie się posiąść miłość, troszczcie się o dary duchowe, szczególnie zaś o dar proroctwa!

Czym jest proroctwo?

Charyzmat proroctwa jest jednym z darów Duch Świętego. Ten zaś, kto prorokuje, mówi ku zbudowaniu ludzi, ku ich pokrzepieniu i pociesze; ( 1 Kor 14, 1n). Dar proroctwa to swego rodzaju przesłanie z nieba – dar, dzięki któremu Bóg przemawiając przez konkretną osobę, kieruje swoje słowo do konkretnych osób lub całej zgromadzonej wspólnoty. W tak rozumianym proroctwie nie chodzi jednak o przepowiadanie przyszłości. Choć może się i tak zdarzyć. Proroctwo nie jest też jakąś nową formą objawienia. Wręcz przeciwnie: zarówno prorokujący jak i przesłanie pozostają całkowicie w służbie aktualnego nauczania Kościoła, opartego na Piśmie Świętym i Tradycji.
Można więc powiedzieć, że proroctwo ma za zadanie przede wszystkim aktualizować Boże Objawienie w konkretnych momentach życia poszczególnych osób i wspólnot. Właśnie dlatego, kiedy proroctwo jest głoszone w zgromadzeniu wiernych, posiada wielki wpływ na sposób prowadzenia ludzi do Boga jak i na samo indywidualne doświadczenie wiary – na pogłębienie i obudzenie żywej świadomości bliskiej i miłującej obecności Ducha Świętego.
Celem i zadaniem diakonii prorockiej jest szczególnie przyjmowanie, odczytywanie, rozeznawanie i ogłaszanie Słowa Bożego, czyli proroctw na spotkaniach modlitewnych Wspólnoty, (a także w innych sytuacjach np. na modlitwie wstawienniczej) wskazanych przez Pana.
Natomiast na spotkaniach formacyjnych diakonii uczymy się jak wzrastać w posłudze i posługiwać się charyzmatem proroctwa. Staramy się poszukiwać Bożego Słowa i Jego Woli, a więc tego do czego wzywa Pan poszczególne osoby, diakonię lub całą Wspólnotę.
Prorocy niech przemawiają po dwóch albo po trzech, a inni niech to roztrząsają!

Zadania członków diakonii prorockiej

Osoby będące w diakonii prorockiej muszą trwać przy Panu Bogu, modlić się codziennie, czytać Pismo Święte i wsłuchiwać się w słowo Boga skierowane do niego na dany czas. Aktywnie poszukiwać woli Pana. Często jednak w miarę swoich możliwości i obowiązków uczestniczyć w Adoracji Najświętszego Sakramentu oraz we Mszy Świętej. Prosić Boga o prowadzenie i kierowanie, prosić o zachętę. Modlić się, aby Bóg działał przez niego. Prorok powinien modlić się za siebie i innych. Prorok nie powinien bez ważnych przyczyn opuszczać spotkań wspólnotowych, korzysta z posługi stałego spowiednika lub kierownika duchowego.
Prorok jest posłuszny Kościołowi. We Wspólnocie posłuszeństwo realizuje się wobec pasterza i osoby odpowiedzialnej za diakonię prorocką. Obowiązkiem każdego członka diakonii prorockiej jest przekazywanie proroctw osobie odpowiedzialnej.
Proroctwo jest wypowiadane na spotkaniu Wspólnoty. Jest ona dla Wspólnoty lub dla osoby, która prosiła o modlitwę, np. wstawienniczą. Jeśli ktoś nie prosił o modlitwę, prorok nie przekazuje proroctwa, nawet gdy mu się wydaje, że je otrzymał.
Osoba prorokująca powinna dbać o swój dar, rozwijać go i pielęgnować, przyjmować i głosić Słowo Boga. Dar będzie wzrastał tylko wtedy, gdy prorok będzie nim służył innym. Dlatego każda osoba obecna na spotkaniu Wspólnoty (nie tylko z diakonii prorockiej) powinna być otwarta się na działanie Ducha Świętego.

Kto może być w diakonii prorockiej?

Posługiwanie charyzmatem proroctwa nie jest łatwe, wymaga determinacji ,odwagi i łamania stereotypów w sobie. Należy pamiętać że jesteśmy narzędziem w ręku Boga , który wzywa nas do wypowiedzenia SŁOWA, które Pan chce wypowiedzieć przez ciebie, tak jak potrafisz i czujesz bez upiększeń. Jeśli prorok ma mówić w imię Boga, to wcześniej musi się całkowicie poddać Jego woli , nasłuchując głosu Boga. Bóg nie posługuje się człowiekiem jak nagraną płytą, ale korzysta z jego wszystkich zasobów: uczuć, woli, rozumu, ust, stylu bycia ,języka – aby przez nie przemawiać do obecnych. Dlatego w dar ten wrastamy stopniowo, po głębokim i osobistym zawierzeniu się. Ponadto każdy charyzmat – a zawłaszcza proroctwa – wymaga potwierdzenia i rozeznania przez osoby do tego powołane, bez ich akceptacji nie można nim posługiwać.
W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was. Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie! (1 Tes 5,18-20)